Carl Ludwig Schleich

Carl Ludwig Schleich

Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1859 Szczecin
Data i miejsce śmierci	7 marca 1922 Bad Saarow
Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Ludwig Schleich (ur. 19 lipca 1859 w Szczecinie, zm. 7 marca 1922 w Bad Saarow) – niemiecki chirurg, malarz, poeta.

Od 1899 roku był profesorem uniwersytetu w Berlinie, a rok później został kierownikiem oddziału chirurgii w Groß-Lichterfelde. Jako pierwszy zastosował znieczulenie miejscowe w chirurgii ogólnej. Zalecał w tym celu stosowanie narkotyku – kokainy. W 1892 roku w Berlinie przedstawił wyniki swoich badań, nawołując do stosowania znieczulenia nasiękowego. Spotkał się z oburzeniem chirurgów, nazywając przeprowadzanie operacji pod całkowitą narkozą "zbrodnią". Mimo to opisał swoją metodę w książce Bezbolesne operacje, znieczulenie miejscowe płynami obojętnymi w 1894 roku^[1]. Na skutek dużej toksyczności metodę zaczęto stosować dopiero po otrzymaniu w 1905 roku syntetycznej nowokokainy. Był autorem esejów na temat śmierci i histerii.

Schleich uznawany jest za pierwszego naukowca, który wskazał na rolę gleju w funkcji mózgu^[2]. W swoich wspomnieniach pisał, że teoria przyszła mu do głowy w trakcie wydawanego w swoim salonie wieczornego przyjęcia „około roku 1890”, gdy „genialny pianista” Stanisław Przybyszewski, przyjaciel Schleicha, grał na fortepianie^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Wawersik J. History of anesthesia in Germany. „J Clin Anesth”. 3. 3, s. 235-244, 1991. PMID: 1878238. 
• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten funfzig Jahre. T. 2. Monachium-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1391.