Georg Ebers

Georg Ebers

Data i miejsce urodzenia	1 marca 1837 Berlin
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1898 Tutzing
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia, egiptologia
Habilitacja	1865
Profesura	1870
Nauczyciel akademicki
Uniwersytet	Uniwersytet w Jenie Uniwersytet w Lipsku
Multimedia w Wikimedia Commons

Georg Moritz Ebers (ur. 1 marca 1837 w Berlinie, zm. 7 sierpnia 1898 w Tutzing) – niemiecki egiptolog i powieściopisarz.

Studiował w Berlinie języki wschodnie i archeologię. W 1865 został docentem uniwersytetu w Jenie na specjalności język egipski i antyki, a w 1870 roku został mianowany profesorem w tych dziedzinach w Lipsku. Odbył dwie naukowe wyprawy do Egiptu. Jego pierwsze ważne dzieło Ägypten und die Bücher Moses ukazało się w 1867–1868.

W 1873 odkrył w Egipcie w Luksorze (Teby) papirus o treści medycznej z ok. 1550 p.n.e. nazwany na jego cześć papirusem Ebersa. Obecnie ten zabytek znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu w Lipsku. Papirus Ebersa jest jednym z najważniejszych starożytnych egipskich medycznych papirusów.

Ebers popularyzował kulturę starożytnego Egiptu poprzez pisanie historycznych powieści. Eine ägyptische Königstochter została opublikowana w 1864. Jego późniejsze dzieła tego rodzaju to Uarda (1877), Homo sum (1878), Die Schwestern (1880), Der Kaiser (1881), Serapis (1885), Die Nilbraut (1887), Kleopatra (1894).

Bibliografia

• Encyklopedya Powszechna Kieszonkowa, zeszyt X, Nakład druk i własność Noskowskiego, Warszawa 1888

Linki zewnętrzne

• Publikacje Georga Ebersa w bibliotece Polona