Guillermo Gómez Rivera

Guillermo Gómez Rivera (ur. 12 września 1936^[1], Iloilo) – filipiński pisarz, poeta, historyk i językoznawca.

Pochodzi z rodziny o tradycjach literackich, od wielu dekad związanej z hiszpańskojęzycznym dziedzictwem kulturowym Filipin. Jego dziadek, Guillermo Gómez Windham, był prominentnym pisarzem, pierwszym zdobywcą Nagrody Zobla (1922)^[2], najważniejszego wyróżnienia przyznawanego twórcom języka hiszpańskiego na Filipinach. Urodził się w Iloilo. Odebrał wykształcenie w manilskim Colegio San Juan de Letrán oraz na Universidad de San Agustín w rodzinnym mieście^[3].

Zawodowo związany ze środowiskiem akademickim, zwłaszcza jako wykładowca języka hiszpańskiego. Od 1966 do 2002 pracował na Adamson University w Manili. Stara się wpływać na kształtowanie filipińskiej polityki w zakresie języków, występuje aktywnie w obronie kastylijskiego, podkreślając jego nieodzowność dla pełnego zrozumienia spuścizny i tożsamości kraju^[4]. Wysoce krytyczny wobec kolejnych prezydentów, potępia konsekwentne faworyzowanie angielskiego w przestrzeni publicznej. Jego publiczna aktywność w tym zakresie niekiedy bywa uznawana za kontrowersyjną.

Autor kilkudziesięciu książek o zróżnicowanej tematyce i przynależności gatunkowej, od sztuk teatralnych, przez zbiory poezji, po opracowania naukowe. Jest również zbieraczem i wydawcą filipińskiego folkloru. W zakresie tym opublikował Pascuas en Manila (1967), Nostalgia Filipina. Antología del folklore filipino de los siglos XVIII y XIX (2007) i El collar de Sampaguitas y Zamboanga Hermosa (2009)^[5].

Od 1983 członek Filipińskiej Akademii Języka Hiszpańskiego (Academia Filipina de la Lengua Española, AFLE), także jej wieloletni przewodniczący. Członek korespondent Królewskiej Akademii Hiszpańskiej (RAE).

Uhonorowany między innymi Nagrodą Zobla (1975)^[6] i Nagrodą José Rizala (2015).

Przypisy