King of the Ring

Nie mylić z: WWE King of the Ring, cyklem gal.

King of the Ring
Promocja	WWE
Pierwsza gala	King of the Ring (1985)
Motyw gali	Turniej eliminacyjny wyłaniający „króla ringu”

King of the Ring – jednoosobowy eliminacyjny turniej profesjonalnego wrestlingu organizowany przez federację WWE. Turniej był prowadzony corocznie od 1985 do 2002 (prócz 1990 i 1992 roku), a od 1993 do 2002 turniej był organizowany na osobnej gali pay-per-view.

Po 2002, turniej został wycofany i przywrócono go w 2006 jako ekskluzywny event dla brandu SmackDown. Turniej powrócił dla wszystkich członków głównego rosteru w 2008, 2010, 2015 i 2019.

Wersja dla kobiet o nazwie Queen of the Ring (pierwotnie Queen’s Crown) została wprowadzona wraz z turniejem King of the Ring w 2021 roku i od tego czasu oba turnieje odbywają się razem.

Nagrodą za zwycięstwo w turnieju jest koronacja na „króla ringu”; niektórzy wrestlerzy włączyli to do swojego gimmicku, na przykład ozdabiając strój króla oraz zachowując się i przemawiając z królewską postawą. Turniej dwukrotnie przyznał dodatkową nagrodę w postaci walki o mistrzostwo świata na tegorocznej edycji SummerSlam (najpierw w 2002 roku, a następnie w 2024 roku). Zwycięzca z 1995 roku otrzymał także walkę o mistrzostwo świata na SummerSlam, choć nie było to postanowienie przed walką. Turniej jest również znany z tego, że zapoczątkował drogę Stone Cold Steve’a Austina do sławy po zwycięstwie w turnieju w 1996 roku.

Historia

Wczesne turnieje

Pierwszy turniej King of the Ring odbył się 8 lipca 1985 roku na stadionie Sullivan w Foxborough w stanie Massachusetts przez World Wrestling Federation (WWF). Inauguracyjny turniej wygrał Don Muraco, pokonując w finale The Iron Sheika. Oprócz turnieju odbył się tylko jedna walka tej nocy, w której Hulk Hogan pokonał Nikolaia Volkoffa i obronił tytuł WWF World Heavyweight Championship. Kolejne turnieje King of the Ring odbywały się w latach 1986–1989 oraz w 1991 roku. Te wczesne turnieje odbywały się jako specjalne, nie transmitowane w telewizji house showy, aby zwiększyć frekwencję na tych wydarzeniach. Nagrodą za zwycięstwo w turnieju był tytuł „króla ringu”, chociaż zwycięzca Harley Race z 1986 roku był jedynym, który pokazał ten gimmick w telewizji we wczesnych latach turnieju.

Pay-per-view

King of the Ring było galą, na której odbywał się najczęściej szesnastoosobowy turniej eliminacyjny. Kiedy wrestler wygrywał walkę, przechodził do kolejnej rundy i walczył z następnym wrestlerem. Kilka ostatnich walk z turnieju (najczęściej półfinały i finał) odbywały się na gali pay-per-view. Zwycięzca finałowej walki jest oficjalnie tytułowany mianem „króla ringu”. Prócz tego, w karcie walk na pay-per-view pojawiały się również walki niezwiązane z turniejem.

Przywrócenia

Po czterech latach przerwy, turniej powrócił w 2006; zwyciężył go Booker T, który pokonał Bobby’ego Lashleya w finale na Judgment Day. Po kolejnej, dwuletniej przerwie, turniej powrócił 23 kwietnia 2008 na Raw, a jego zwycięzcą został William Regal – pokonał CM Punka w finale. 29 listopada 2010 na Raw kolejnym „królem ringu” stał się Sheamus; w finale pokonał Johna Morrisona. Po pięciu kolejnych latach przerwy, turniej wrócił w 2015 na Raw 27 kwietnia. Jego finały odbyły się następnej nocy na oddzielnej gali na WWE Network. Bad News Barrett pokonał Neville’a w finale. Po czterech latach, turniej powrócił w 2019 gdzie walki odbywały się na Raw i SmackDown a finałowa walka odbyła się na Raw, turniej wygrał Baron Corbin pokonując Chada Gable'a.

Po dwóch latach przerwy turniej powrócił 8 października 2021 na SmackDown gdzie walki także będą się odbywały się na tygodniówkach Raw i SmackDown, a finał był częścią gali PPV Crown Jewel. Dodatkowo wprowadzono kobiecą wersję turnieju, zwaną Queen’s Crown, która odbywała się równolegle z turniejem mężczyzn. Xavier Woods pokonał w finale Finna Bálora.

Powrót do pay-per-view i transmisji na żywo

W marcu 2023 roku WWE zaplanowało saudyjską galę zatytułowaną King and Queen of the Ring w Jeddah Super Dome w Dżuddzie, która ożywiłaby serię gal King of the Ring, ale ze zmianą nazwy, ale 13 kwietnia ujawniono, że plany te zostały odrzucone, a zastąpiono je galą Night of Champions^[1]. Fightful poinformowało później, że WWE nie ma planów przełożenia King i Queen of the Ring na później w tym samym roku, ale gala ta mogłaby prawdopodobnie zostać wykorzystana do przyszłej gali w Arabii Saudyjskiej^[2]. W kwietniu 2024 roku WWE ogłosiło, że w maju 2024 roku zorganizuje galę King and Queen of the Ring w Arabii Saudyjskiej, a nazwa Queen’s Crown została zmieniona na Queen of the Ring. Walki turniejowe rozpoczęły się 6 maja na Raw i są rozgrywane na odcinkach Raw, SmackDown i podczas wydarzeń WWE Live^[3]. 23 maja podczas występu w WWE Experience w Arabii Saudyjskiej, dyrektor ds. treści WWE Paul "Triple H" Levesque ogłosił, że zwycięzca turnieju otrzyma walkę o mistrzostwo świata swojego brandu na SummerSlam, co oznacza dopiero drugi raz, kiedy zwycięzca King of the Ring otrzyma nagrodę inną niż tytuł „króla ringu”^[4].

Gimmick związany z King of the Ring

Drugi zwycięzca, Harley Race, odgrywał gimmick „King of Wrestling” („króla wrestlingu”), nosząc koronę i pelerynę. Jego gimmick stał się podstawą jego rywalizacji, kiedy to Harley utrzymał wizerunek „króla” pomimo wyłonienia kolejnych „królów ringu” w następnych latach. W 1988, Race odniósł uraz przepukliny i podczas jego nieobecności jego menedżer Bobby Heenan podarował koronę Haku. Haku zmienił pseudonim ringowy na King Haku i używał go nawet, gdy wyłoniono kolejnych królów, takich jak Randy Savage czy Ted DiBiase. Race powrócił i rozpoczął rywalizację z Kingiem Haku, lecz nie był w stanie odzyskać korony na gali Royal Rumble 1989. King Haku stracił koronę na rzecz „Hacksaw” Jima Duggana w maju 1989. „King Hacksaw” stracił ją w październiku 1989 w walce z „Macho Manem” Randym Savage’em, który po wygranej zmienił swój pseudonim na „Macho King”. Savage zrezygnował z gimmicku „Macho King” po odejściu na emeryturę w 1991. Od 1991 tylko wrestlerzy którzy wygrali turniej (oraz Jerry Lawler) mogli używać gimmicku „króla”.

Randy Savage („Macho King”), Owen Hart („King of Harts”), Mabel („King Mabel”), Kurt Angle („King Kurt”), Edge („King Edge the Awesome”), Booker T („King Booker”), Sheamus („King Sheamus”), Bad News Barrett („King Barrett”), Baron Corbin („King Corbin”) i Xavier Woods („King Woods”) byli wrestlerami, którzy wybrali dodanie członu „King” do swojego pseudonimu po wygraniu turnieju King of the Ring, przywłaszczając sobie do tego koronę i inne królewskie akcesoria. William Regal wygrał turniej będąc Generalnym Menedżerem Raw. Triple H nawiązał do wygranej w turnieju, nazywając samego siebie „The King of Kings”. Niektóre żeńskie wrestlerki czy managerki przedstawiane były jako „królowe” menedżerujące „królom”: „Queen of the Ring” Fabulous Moolah (dołączyła do King Harley Race’a na WrestleManii III), Sensational Queen Sherri (menedżerka „Macho Kinga” Randy’ego Savage’a) i Queen Sharmell (menedżerka King Bookera).

Lista turniejów

Od 1993 do 2002, King of the Ring było produkowane jako gala pay-per-view. W 2006, finały turnieju były częścią gali Judgment Day. W 2008 i 2010, turniej powrócił i był emitowany na żywo na Raw. W 2015, turniej został rozpoczęty na Raw i dokończony na oddzielnej gali KotR na WWE Network. W 2019, turniej odbywał się na Raw i SmackDown, a w 2021 dodatkowo finał był częścią PPV Crown Jewel. W 2024 turniej dalej odbywał się na Raw i SmackDown, ale finał był już częścią gali pay-per-view King and Queen of the Ring, co jest nową nazwą pay-per-view King of the Ring.

‡	Turniej brandu SmackDown

	Rok	Zwycięzca	Po raz	Finalista	Data finału	Lokalizacja finału
1	1985	Don Muraco	1	The Iron Sheik	8 lipca 1985	Foxborough, Massachusetts
2	1986	Harley Race	1	Pedro Morales	14 lipca 1986	Foxborough, Massachusetts
3	1987	Randy Savage	1	King Kong Bundy	4 września 1987	Providence, Rhode Island
4	1988	Ted DiBiase	1	Randy Savage	16 października 1988
5	1989	Tito Santana	1	Rick Martel	14 października 1989
6	1991	Bret Hart	1	Irwin R. Schyster	7 września 1991
7	1993	Bret Hart	2	Bam Bam Bigelow	13 czerwca 1993	Dayton, Ohio
8	1994	Owen Hart	1	Razor Ramon	19 czerwca 1994	Baltimore, Maryland
9	1995	Mabel	1	Savio Vega	25 czerwca 1995	Filadelfia, Pensylwania
10	1996	Stone Cold Steve Austin	1	Jake Roberts	23 czerwca 1996	Milwaukee, Wisconsin
11	1997	Hunter Hearst Helmsley	1	Mankind	8 czerwca 1997	Providence, Rhode Island
12	1998	Ken Shamrock	1	The Rock	28 czerwca 1998	Pittsburgh, Pensylwania
13	1999	Billy Gunn	1	X-Pac	27 czerwca 1999	Greensboro, Karolina Północna
14	2000	Kurt Angle	1	Rikishi	25 czerwca 2000	Boston, Massachusetts
15	2001	Edge	1	Kurt Angle	24 czerwca 2001	East Rutherford, New Jersey
16	2002	Brock Lesnar	1	Rob Van Dam	23 czerwca 2002	Columbus, Ohio
17‡	2006	Booker T	1	Bobby Lashley	21 maja 2006	Phoenix, Arizona
18	2008	William Regal	1	CM Punk	21 kwietnia 2008	Greenville, Karolina Południowa
19	2010	Sheamus	1	John Morrison	29 listopada 2010	Filadelfia, Pensylwania
20	2015	Bad News Barrett	1	Neville	28 kwietnia 2015	Moline, Illinois
21	2019	Baron Corbin	1	Chad Gable	16 września 2019	Knoxville, Tennessee
22	2021	Xavier Woods	1	Finn Bálor	21 października 2021	Rijad, Arabia Saudyjska
23	2024	Gunther	1	Randy Orton	25 maja 2024	Dżudda, Arabia Saudyjska

Wyniki turniejów

1985

Turniej odbył się 8 lipca 1985 w Sullivan Stadium w Foxborough, Massachusetts.

Pierwsza runda

Ćwierćfinały

Półfinały

Finał

Don Muraco

Junkyard Dog