Władysław Mickiewicz

Władysław Mickiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1838
Paryż

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1926
Paryż

Rodzice

Adam Mickiewicz
Celina Szymanowska.

Małżeństwo

Maria de domo Malewska (ur. 1840, zm. 1932)

Dzieci

Helena Mickiewicz (ur. 24 czerwca 1864, zm. 1899), Maria[1]

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach

Władysław Józef Mickiewicz (ur. 23 czerwca 1838 w Paryżu, zm. 9 czerwca 1926 tamże) – polski księgarz, bibliotekarz, publicysta i działacz emigracyjny.

Życiorys

Najstarszy syn i drugie dziecko Adama Mickiewicza i Celiny z Szymanowskich. Miał dwie siostry Marię i Helenę oraz trzech braci: Józefa, Aleksandra i Jana. W 1862 roku Władysław ożenił się z bliską kuzynką, Marią z Malewskich[2] (ich matki były rodzonymi siostrami), córką Franciszka Malewskiego[3].

W 1863 brał udział w wyprawie na Żmudź[4].

Na emigracji był założycielem czasopisma na emigracji L’Espérance, które miało bronić sprawy narodów będących w niewoli. Publikował w niej tłumaczenia literatury polskiej m.in. Księgi pielgrzymstwa polskiego swojego ojca, Ulanę Józefa Ignacego Kraszewskiego, fragmenty Pamiątek starego szlachcica litewskiego Henryka Rzewuskiego, Wacława Dzieje Stefana Garczyńskiego i inne. Zajmował się promowaniem swojego pisma na terenach Polski pod zaborami oraz w innych krajach.

W 1864 ufundował słynną w tamtych czasach Księgarnię Luksemburską, mającą na celu promowanie dzieł polskich i Polski w języku francuskim i ojczystym. Głównym jej przedsięwzięciem stało się założenie Biblioteki Ludowej Polskiej, wzorca dla kolejnych polskich wydawnictw na emigracji.

W 1903 ufundował Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu, mieszczące się w gmachu Biblioteki Polskiej na Wyspie Świętego Ludwika.

W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie wziął udział (m.in. z Henrykiem Sienkiewiczem i Ignacym Mościckim) w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.

19 października 1924 w Paryżu wręczono mu dyplom honorowy korpusu weteranów polskich i potrójny Krzyż Walecznych[5].

Przypisy

  1. Z kraju. „Nowa Reforma”. Nr 9, s. 3, 14 stycznia 1927. 
  2. JózefJ. Hen JózefJ., Władysław Mickiewicz - syn wielkiego ojca [online], www.polityka.pl, 2012 [dostęp 2022-01-20]  (pol.).
  3. Słownik Mickiewiczowski, str. 99.
  4. Rocznica urodzin syna Wieszcza. „Nowości Illustrowane”. Nr 27, s. 2, 4 lipca 1908. 
  5. Odznaczenie Władysława Mickiewicza. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 3, 1 listopada 1924. 

Linki zewnętrzne

  • Władysław Mickiewicz – ambasador sprawy polskiej
  • Władysław Mickiewicz, Pamiętniki, T. 1-3, Warszawa 1926-1933 (kopia cyfrowa)
  • Władysław Mickiewicz – publikacje w bibliotece Polona
  • ISNI: 0000000081185086
  • VIAF: 39498018
  • LCCN: n88240940
  • GND: 101471394
  • BnF: 12625675n
  • SUDOC: 027028836
  • NKC: osa2014813213
  • NTA: 070792607
  • CiNii: DA09578236
  • Open Library: OL2365606A, OL5497352A, OL8766546A
  • PLWABN: 9810562960905606
  • NUKAT: n98011089
  • J9U: 987007278107605171
  • PTBNP: 169683
  • CANTIC: a20368045
  • LIH: LNB:Uwu;=CR
  • RISM: people/50035826
  • PWN: 3940564
  • VLE: wladyslaw-mickiewicz